Flourish&Blotts

چه کسی می‌فهمد؟

در دلم رازی هست

می‌سپارم آن را به خیال شب و تنهایی خود

به کدامین انسان؟

به کدامین مخلوق؟

تو بگو هست کسی

تا مرا دریابد؟

چه طنین‌انگیز است

تِق تِق پای خیالم که به دیباچۀ فردا

به خدا می‌راند

و چه زیباست نیاز من و ناز

دل بی‌تاب من و خاطره‌ای پُر احساس

ولی افسوس که در راه دلم گم گشته

تو به من می‌خندی

و من از خندۀ تو

می‌فهمم

که کسی نیست مرا دریابد. 

 

Who understands?

A secret resides within my heart.

I entrust it to the imagined night and solitude.

To which human?

To which creature?

Tell me, is there anyone

Who can comprehend me?

How resonant is the tapping of my imagination's feet

As it hurries towards the threshold of tomorrow,

Toward God!

And how beautiful is my need and your grace,

My restless heart and a memory full of feeling.

But alas, lost in the path of my heart,

You laugh at me.

And from your laughter,

I understand

That no one can comprehend me.
 

سهراب سپهری